سیدمحمد نبوی‌زاده فرزند محمدکاظم در سال 1304 شمسی در کازرون متولد شد.
وی تحصیلات علوم دینی خود را در سال 1323 شمسی نزد برخی از علمای شهر از جمله شیخ لطف‌الله توکلی آغاز کرد. سپس در سال 1324 به شیراز مهاجرت کرده و از دروس آیت‌الله بهاء‌الدین محلاتی استفاده کرد. پس از آن در سال 1330 عازم نجف اشرف شده و از محضر علمای آن دیار بهره برد.
او پس از سه سال اقامت در نجف در سال 1333 برای ازدواج به کازرون برگشت و پس از آن مجدداً در همان سال عازم نجف گردید و به مدت هفت سال دیگر در نجف ماند و در آنجا از دروس مراجع وقت آن زمان از جمله حضرات آیات مرعشی، خویی، عبدالاعلی موسوی سبزواری و شاهرودی بهره برد. وی در سال 1340 به کازرون برگشت. او در کازرون به کار تبلیغ و تدریس علوم و معارف دینی پرداخت.
بزرگ بنیادی و اسدالله ایمانی از جمله مهم‌ترین شاگردان وی بودند. او در مساجدی چون سید ابراهیم و گنج‌آباد اقامه‌ی جماعت و منبر داشت.
سیدمحمد نبوی‌زاده در سال 1344 برای یک سفر زیارتی عازم عراق شد. سفر وی با تبعید امام به عراق مصادف شد. او از اولین کسانی بود که در کاظمین با امام دیدار کرد. نبوی‌زاده اولین کسی است که در عراق از امام خمینی اجازه‌ی وکالت دریافت کرد. وی همچنین از بسیاری از مراجع معظم تقلید اجازه‌نامه‌های مالی متعددی دارد. او از جمله روحانیان انقلابی کازرون بود.
نبوی‌زاده تا سال 1349 در کازرون ماند و پس از آن به شیراز مهاجرت کرد. او در شیراز امامت جماعت مسجد سیاحتگر را بر عهده گرفت و در کنار تبلیغ و ترویج دین به مبارزه علیه رژیم پرداخت. نام وی در بخشی از اسناد ساواک و اعلامیه‌های انقلابی روحانیت مبارز شیراز موجود است.
وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز مسئولیت‌هایی چون عضویت در هیأت نظارت بر انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال 1367 را بر عهده داشت.
او همچنین در برخی از دانشگاه‌های شیراز نیز تدریس کرد.
از سیدمحمد نبوی‌زاده آثاری چون «اصل مسلم» و «امام زمان (عج) میهمان عزیزی که خود میزبان همه است» به زبان فارسی و «تفسیر سوره لقمان» به زبان عربی منتشر شده است.
سیدمحمد نبوی‌زاده جمعه شب مورخ ١٢ اردیبهشت 1393 در شب شهادت حضرت امام هادی (ع ( پس طی یک دوره بیماری در شیراز درگذشت. پیکر وی روز دوشنبه ١٥ اردیبهشت ماه در صحن حرم مطهر احمد بن موسی شاهچراغ (ع) تشییع و در همان مکان به خاک سپرده شد.
