جای خالی هاشمی

هاشمی زنده است

 

هاشمی در روز 19دی چشم از جهان فروبست. این روز یادآور قیام خونین مردم قم در دفاع از شخصیت امام خمینی (ره) است. درگذشت او با دو حادثه‌ی تاریخی دیگر یعنی ارتحال حضرت فاطمه‌ی معصومه(س) و شهادت امیرکبیر نیز مصادف شد.

 

هاشمی شخصیتی بود که عمرش را در راه مجاهدت و مبارزه در قیامی به رهبری امام خمینی(ره) با مرکزیت شهر قم آغاز کرد و به حضرت معصومه‌(س) و نیز امیرکبیر ارادتی ویژه داشت؛ به نظر می‌رسد حکمتی ظریف در ‌تقارن‌ رحلت او با این مناسبت‌ها نهفته است.

 

مقام معظم رهبری نیز در پیامی زیبا فقدان او را «سخت و جانکاه» نامیده، بر این نکته تصریح کرد که «با فقدان هاشمی اینجانب هیچ شخصیت دیگری را نمی‌شناسم که تجربه‌ای مشترک و چنین دراز مدت را با او در نشیب و فرازهای این دوران تاریخ‌ساز به یاد داشته باشم.»

توصیه های امام خمینی (ره) به ائمه جمعه

توضیح: آنچه در ادامه می آید گزیده هایی از توصیه های امام خمینی (ره) به ائمه جمعه است که از میان مجموعه رهنمودهای ایشان در صحیفه امام گزینش کرده ام.

از هر سخنى که موجب نگرانى مردم و تفرقه شود خوددارى کنید

ائمه جمعه و جماعات- ایّدهم اللَّه تعالى- در خطبه‏ها و منابر و سایر گویندگان کوشش فرمایند که آرامش در کشور برقرار باشد و از هر سخنى که موجب نگرانى مردم و تفرقه شود خوددارى نمایند و مردم را در پشتیبانى از ملت و تمام ارگانهاى جمهورى اسلامى و نهادهاى انقلابى و قواى مسلح و مردمى تشویق فرمایند. (صحیفه امام، ج‏14، ص: 202)

عیب حویی و بدگویی نکنید

از عموم علماى عظیم الشأن و ائمه جمعه و جماعات تقاضا دارم که با دیده رحمت و عطوفت به جمهورى اسلامى و متصدیان امور نظاره کنند و با ارشاد و موعظه حسنه، خطاکاران را تربیت کنند و کجیها را راست فرمایند که این شیوه انبیاى عظام و اولیاى خداوند است. و تأثیر موعظه حسنه در نفوس بسیار زیادتر است از عیبجویى و بدگویى، و ممکن است قلمها و زبانهاى عیبجو در بعضى از نفوس عصیان بیاورد و به جاى اثر مثبت و نیکو اثر منفى و بد به جا گذارد و به جاى اصلاح، موجب افساد شود. باید حضرات اعلام بدانند که با وجود اشتباه و خطا در متصدیان امور آثار نیک و مثبتى که در کشور به دست متصدیان و به کمک ملت عزیز انجام گرفته بسیار بیشتر است از اشتباهات و خطاها، و چنانچه تمام قلمها و زبانها به ارشاد آنان به کار افتد و با دیده رحمت و سنت انبیا- علیهم صلوات اللَّه- با آنان رفتار شود، بزودى با تأیید خداوند رحمان، امور اصلاح و نقیصه‏ها مرتفع مى‏شود. (صحیفه امام، ج‏14، ص 217)

چگونه نمازجمعه در ایران احیا شد؟

توضیح: در تاریخ 22 شهریور 1358 روزنامه کیهان به مناسبت ارتحال آیت الله سیدمحمود طالقانی، مصاحبه ای را با آیت الله حسینعلی منتظری منتشر کرده که در بخشی از آن، کیفیت احیای نمازجمعه را در ایران پس از پیروزی انقلاب بیان می کند. در این مصاحبه آمده است:

***

آیت الله منتظری: من 8 سال پیش که در نجف آباد شروع به خواندن نماز جمعه کردم به آقای طالقانی پیغام فرستادم که به هر صورت که هست در تهران نماز جمعه ای بخواند برای آبرو و عظمت اسلام؛ ایشان، قبل از ماه رمضان امسال ـ من قم بودم ـ به من تلفن کرد و راجع به نماز جمعه از من خواست که با امام صحبت کنم.

من گفتم: شما خودتان چرا به امام نمی گویید؟

گفتند: شما بگویید. بگویید که نماز جمعه عامل شوکت و عظمت اسلام است و قبلا اگر بر فرض می گفتید که ما رسمیت نداریم حالا که داریم الحمدلله.

من با امام صحبت کردم و پیغام ایشان را گفتم و گفتیم این حرف کاملاً منطقی و حسابی است و باید کاری کنیم که به وسیله شما (امام) این شعار اسلامی که سبب عظمت و عزت مسلمین است، احیا شود.

امام به من گفتند: شما به علمای شهرستان ها بگویید این کار را بکنند.

من گفتم: نخیر آقا! این درست نیست؛ شما رهبر هستید این کار را بکنید و پذیرفتند.

این بد بود که کشور ما که کشوری اسلامی و حکومت جمهوری اسلامی بود و در همه کشورهای اسلامی صدا کرده بود، از همه کشورهای اسلامی بیایید و ببینید این شعار اسلامی متروک است؛ خیلی بد بود و بایستی احیا می شد و امام بالاخره در خیلی شهرها امام جمعه تعیین کردند؛ خلاصه این خاطره ای بود که آیت الله طالقانی به ما گفتند که به امام بگوییم در تهران نمازجمعه برگزار شود.

 

ولایت فقیه؛ از مقبولیت تا مشروعیت

 مباحثات: حجت‌الاسلام رضا صنعتی، از طلاب و دانش‌آموختگان جوان حوزه علمیه قم است و آثاری چون «مشروعیت آسمانی؛ ولایت فقیه در اندیشه سیاسی آیت الله هاشمی رفسنجانی» و «گفتمان مصباح؛ گزارشی از زندگانی و مواضع علمی سیاسی آیت الله مصباح یزدی» از جمله تألیفات اوست. آخرین کتاب او با عنوان «هاشمی در سال ۸۸» که سال‌ها در انتظار کسب مجوز از دولت دهم بود، با سر کار آمدن دولت یازدهم مجوز چاپ گرفت و به‌صورت موفقی وارد بازار کتاب شد؛ به‌طوری که در ماه اول انتشار، به چاپ هفتم رسید. وی در این گفت‌وگوی اختصاصی با مباحثات، دو مبنای «مشروعیت، مقبولیت» و «مشروعیت تلفیقی» درباره‌ی نظریه‌ی ولایت فقیه را تبیین کرده است. 

امروز در فضای رسانه‌ای و ذهنی جامعه ما، دو نظریه درباره ولایت فقیه، برجسته‌تر است؛ یکی نظریه مبتنی بر رأی مردم و نظریه دیگر مبتنی بر نصب الهی ولی فقیه. سوال اینجاست که این دو نظریه، در واقعیت بیرونی و در فضای عملی، چه تمایزها و چه تفاوت‌هایی ایجاد می‌کنند؟ آیا اختیارات ولی فقیه در این دو نظریه متفاوت است؟ آیا مطلقه بودن ولایت فقیه در یکی هست و در دیگری نیست؟ در یک کلام ثمره عملی این نظریه‌ها چیست؟

بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن تشکر از شما و زحماتی که می کشید. ابتدا تذکر چند نکته را لاز می دانم. اول اینکه شاید بهتر بود این مصاحبه را با برخی از فضلای برجسته ی حوزه انجام می دادیم. بنده تنها بر اساس علاقه  ام،  پی گیری و مطالعاتی در این رابطه داشته ام اما هستند بزرگانی که حرف های بیشتری برای گفتن داشته باشند. نکته ی دوم آن که منظور ما از ولایت فقیه، حکومت فقیه است. بنده معتقدم شاید اگر ما از اول از تغبیر حاکمیت فقیه استفاده می کردیم، بهتر بود تا بگوییم ولایت فقیه؛ چون ولایت، معانی مختلفی دارد. ولایت ائمه ابعاد گسترده‌ای دارد اما ولایت فقیه، فقط به منای حکمرانی فقیه است و معنایی غیر از این ندارد. وقتی ما در طول تاریخ تشیع، ولایت ائمه را با همه معانی گسترده‌اش شناخته‌ایم و امروز می‌گوییم ولایت فقیه، ممکن است برخی تصور کنند که فقیه همه آن ولایت‌های ائمه را هم دارد.

نکته سوم این که: بنده به اختلاف نظرهای علمی موجود در این عرصه واقفم اما جداً معتقدم دعوا و جدل‌هایی که در فضای سیاسی جامعه رخ می دهد، فراتر از نظریات علمی است. این دعواها بیستر به عرصه عمل برمی‌گردد و کمتر ناشی از اختلاف نظر علمی است. چرا؟ چون گاهی افرادی که در این زمینه صاحب نظرند، یا لااقل افرادی که جامعه درباره نظر آنها حساس است، در عرصه نظر و در کلیات مبانی اتفاق دارند؛ به عنوان نمونه گروهی از اصولگرایان مخالف آیت الله هاشمی در یک مقطع برای توجیه تهاجم خود به ایشان ادعا می کردند که وی مشروعیت الهی فقیه را قبول ندارد و صرفا طرفدار نظریه ی انتخاب مردمی است. این موضوع مدتها دغدغه اصلی برخی از رسانه های آنها بود. اما وقتی در سخنان آقای هاشمی دقت می‌کردیم، می دیدیم که او هم تصریح دارد بر اینکه مشروعیت فقیه از طرف خداست. اما او در کنار این مساله این نکته را نیز برجسته می کرد که تا مردم نخواهند، فقیه نمی‌تواند حاکمیت داشته باشد. آقای هاشمی تاکیدهای زیادی روی نقش مردم می‌کند، اما به هر حال مبنایش این است که مشروعیت فقیه در عصر غیبت از طرف خداست. (ر.ک: مشروعیت آسمانی، ویرایش دوم، صص 98-104) حتی در خطبه مشهور ۸۸ که در خطبه اول جایگاه رأی مردم در حکومت امام علی (ع) را مطرح کردند، تصریح می کند که پیامبر اکرم (ص) به امیرالمومنین (ع) فرمودند که شما از طرف خدا حاکم هستید. بعد هم این مبنا را مبنای  جمهوری اسلامی معرفی می کند. (ر.ک: هاشمی در سال 88، ویرایش دوم، صص 124) اینکه او می گوید: از طرف خدا حاکم هستید یعنی چه؟ یعنی مشروعیت از طرف خداست. اما تا مردم نخواستند، شما نمی‌توانید حکومت کنید. این نظریه آیت الله هاشمی است که برخی از آن به عنوان نظریه انتخاب یاد می کردند.

حمایت پیشوا از کاندیداتوری طباطبایی؛ شبهه‌ها و پاسخ‌ها

توضیح: متن زیر جهت انتشار در هفته‌نامه بیشاپور نگاشته شد. وظیفه خود می‌دانم از آن هفته‌نامه و مدیریت محترم آن بابت انتشارش در شماره‌ی اخیر آن نشریه تشکر می‌کنم. از آنجا که مقاله‌ی مورد اشاره، در سایت جامع کازرون نما نیز بازنشر شده بود، جهت انتشار در اختیار آن سایت نیز قرار گرفت.

***

احتراماً در شماره 484 هفته‌نامه‌ی بیشاپور مقاله‌ای به قلم جناب آقای موسی مطهری‌زاده با عنوان «زمانه و زندگی سیداحمد پیشوا» منتشر شده که در بخشی از آن، ضمن اشاره به بریده‌ای ناقص از مقاله‌ی اینجانب با عنوان «نماینده کازرون در مجلس شورای ملی»(1) آمده است:

«برخی از اشخاص در تحلیل کنش‌های سیاسی مرحوم پیشوا، به اشتباه اعلام حمایت جامعه‌ی روحانیت کازرون و سید احمد پیشوا از کاندیداتوری سید عبدالحسین طباطبایی که مربوط به سال 1339 و دوره بیستم مجلس...بود را  مربوط به دوره‌ی بیست و دوم مجلس می‌دانند که آن انتخابات نیز مورد تحریم مراجع از جمله حضرت امام قرار گرفته بود. این افراد این نکته را یکی از نکات منفی دوره‌ی زندگی مرحوم پیشوا می‌دانند و می‌نویسند: "‌یکی از حواشی قابل توجه در انتخابات دوره‌ی بیست و دوم مجلس شورای ملی در سال 1346، اطلاعیه‌ی جمعی از علمای کازرون در حمایت از کاندیداتوری سید عبدالحسین طباطبایی بود. این اطلاعیه از سوی آیت الله پیشوا از جمله روحانیان انقلابی و پرنفوذ کازرون که با طباطبایی نسبت خویشاوندی داشت، تهیه شده بود. این اعلام حمایت اگرچه به سود طباطبایی تمام شد، اما انتقادات شدیدی را به خصوص از سوی انقلابیون کازرون متوجه آیت الله پیشوا کرد. اعتراض انقلابیون کازرون از آن جهت بود که وی با این اقدام خود موجبات گرمی تنور انتخابات نظامی را فراهم می‌آورد که امام خمینی(ره) در حال مبارزه با اصل آن بود." همانطور که آمد اعلام حمایت جامعه‌ی روحانیت کازرون از کاندیداتوری سید عبدالحسین طباطبایی مربوط به سال 1339 شمسی بود و نه سال 1346 شمسی. نکته‌ی دیگر این که حتی در سال 1346 شمسی حمایتی از سوی علمای کازرون از کاندیداتوری سید عبدالحسین طباطبایی صورت نگرفته است. تنها مسأله‌ای که در انتخابات سال 1346 شمسی در کازرون در ارتباط با مرحوم پیشوا صورت گرفت دعوت از وی و چند تن از روحانیون متنفذ دیگر از جمله مرحومان شیخ عبدالمحمد ضیاالشریعه، شیخ عباس محصلی، سید‌محمد نبوی‌زاده، سیدمحمد طبیبی، سید عبدالصاحب و سیدجعفر کاظمینی و سید محمدرضا شریعتمدار از سوی فرمانداری کازرون به عنوان علما و معتمدین محلی به منظور انتخاب اعضای انجمن نظارت مرکزی بود. به دیگر سخن این‌که نه در انتخابات سال 42 و نه در سال 46 شمسی با توجه به موجود بودن مدارک بسیاری از اعلام حمایت طبقات مختلف مردم کازرون از کاندیداتورهای انتخاباتی، اما تا بحال مدرک و یا سندی در ارتباط با حضور کتبی روحانیون کازرون در انتخاباتی که پس از جنبش پانزده خرداد 42 در کازرون برگزار گردید، نیافتیم.»(2)

درست نیست که مسئولان اعلام آزادی کنند؟!

• آیت‌الله مهدوی کنی: شاید گاهی نتوانیم جلوی برخی چیزها را بگیریم اما درست نیست که مسئولان اعلام آزادی کنند؛ چون بهانه به دست بهانه‌گیران خواهد داد و این روش پیامبر (ص) امام و رهبری و علما نبوده است. بنابراین باید حریم‌ها را حفظ کنیم که مبادا در این روزها روزنامه‌ای چیزی بنویسد که حریم‌ها را بشکند. (خبرگزاری‌ها، 13 اسفند 1392)

***

• امام خمینی (ره): اسلام بیش از هر دینى و بیش از هر مسلکى به اقلیت‌هاى مذهبى آزادى داده است. آنان نیز باید از حقوق طبیعى خودشان که خداوند براى همه انسان‌ها قرار داده است، بهره‌مند شوند. ما به بهترین وجه از آنان نگهدارى مى‏کنیم. در جمهورى اسلامى کمونیست‌ها نیز در بیان عقاید خود آزادند. (صحیفه امام، ج‏4، صص 363-364، 16 آبان 1357)

• امام خمینی (ره): اسلامى بودن، بیش از ایرانى بودن بین افراد ملت ایران روابط مستحکم برقرار کرده است. اقلیت‌هاى مذهبى نه تنها آزادند، بلکه دولت اسلامى موظف است از حقوق آنان دفاع کند. و دیگر این‌که هر ایرانى حق دارد که مانند همه افراد از حقوق اجتماعى برخوردار باشد. مسلمان یا مسیحى و یا یهودى و یا مذهب دیگر فرقى ندارد. (صحیفه امام، ج‏4، ص 508، 24 آبان 1357)

• امام خمینی(ره): ما جز از فساد، جلوگیرى از هیچ چیز نمى‏کنیم. آزادند مردم‏. (صحیفه امام، ج 5، ص 547، 8 بهمن 1357)

• مقام معظم رهبری: ...کسانى هستند که تا مفهوم آزادى مطرح مى‌شود، فوراً مرعوب مى‌شوند، احساس وحشت مى‌کنند و فریاد مى‌کشند که آقا! دین از دست رفت! نه؛ دین بزرگترین پیام‌آور آزادى است. چرا دین از دست برود؟! آزادىِ درست و آزادىِ معقول، مهمترین هدیه‌ى دین به یک ملت و به یک جامعه است. به برکت آزادى است که اندیشه‌ها رشد پیدا مى‌کند و استعدادها شکوفا مى‌شود. استبداد، ضدّ استعداد است. هر جا استبداد باشد، شکوفایى استعداد نیست. اسلام، شکوفایى انسان‌ها را مى‌خواهد. منابع عظیم انسانى بایستى مثل منابع طبیعى استخراج شوند، تا بتوانند دنیا را آباد کنند. بدون آزادى مگر ممکن است؟ با امر و نهى مگر ممکن است؟ بنابراین، این فکر هم غلط است که کسانى این‌گونه فکر کنند. (بیانات در مراسم فارغ‌التحصیلی گروهی از دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس: 12 شهریور 1377)

***

استقلال، آزادی؟ جمهوری اسلامی

------------------------------------------------------------------------------------

بازنشر در: الف + سلمان فارسی + پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی رفسنجانی

من از آن آدم‌ها نیستم...

داشتم صحیفه‌ی امام خمینی(ره) را مرور می‌کردم که به قسمتی از سخنرانی ایشان در تاریخ 26 فروردین ماه 1343 (پس از آزادی از زندان) در مسجد اعظم قم برخوردم.

 هر بار که این عبارات را می‌خوانم انرژی می‌گیرم و از خداوند متعال می‌خواهم که به ما توفیق دهد تا بتوانیم رهرو خوبی برای بزرگان اسلام باشیم.

***

«من از آن آدم‌ها نیستم که اگر یک‏ حکمى کردم بنشینم چرت بزنم که این حکم خودش برود؛ من راه مى‏افتم دنبالش. اگر من خداى نخواسته، یک وقتى دیدم که مصلحت اسلام اقتضا مى‏کند که یک حرفى بزنم، مى‏زنم و دنبالش راه مى‏افتم و از هیچ چیز نمى‏ترسم بحمدالله تعالى. والله! تا حالا نترسیده‏ام [ابراز احساسات حضار]. آن روز هم که مى‏بردندم، آنها مى‏ترسیدند؛ من آنها را تسلیت مى‏دادم که نترسید. [خنده حضار].

 آخر اگر ما براى مقصد اسلامى، براى مقصدى که انبیا خودشان را به آب و آتش زدند، اولیاى عظام خودشان را به کشتن دادند، علماى بزرگ اسلام را آتش زدند، سر بریدند، حبس کردند، تبعید کردند، حبس‌هاى طولانى کردند، اگر چنانچه ما براى مقاصد اسلام بترسیم، دین نداریم. دیندار هم براى اینکه خرقه را از این عالم خالى کند مى‏ترسد؟ اگر ما ماوراى این عالم را اعتقاد داشته باشیم، باید شکر کنیم که در راه خدا کشته بشویم و برویم در صف شهدا. بترسیم؟ از چه چیز بترسیم؟»

صحیفه امام، ج 1، ص 292

اسراییل رفتنی است

امام خمینی (ره) جمعه‌ی آخر ماه مبارک رمضان را به عنوان روز قدس اعلام کرد. مسلمانان در تمام نقاط جهان در این روز با برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌هایی؛ آزادی قدس شریف و نابودی رژیم اشغالگر فلسطین را از خداوند متعال مسألت می‌کنند.

امام خمینی(ره) پیش از آنکه یک شخصیت سیاسی باشد، یک عارف وارسته و شخصیتی معنوی است. لذا انتخاب این روز از سوی امام (ره) حاوی برخی ظرافت‌های معنوی است.

1. ماه مبارک رمضان بهترین ماه‌ها و دعا در آن به اجابت نزدیک‌‌تر از سایر ایام سال است.
2. دهه‌ی آخر ماه مبارک رمضان جزو پرفضیلت‌ترین ایام سال و دعا در آن به اجابت نزدیک‌تر است.
3. روز جمعه یکی از اعیاد اسلامی و دعا در این روز نیز به اجابت نزدیک است.
4. جمعه‌ی آخر ماه مبارک رمضان در میان تمام روزهای جمعه‌‌ی سال، پرفضیلت‌تر و دعا در آن به اجابت نزدیک‌تر است.
5. راهپیمایی روز قدس به نمازجمعه متصل می‌شود و شرکت در این نماز تأثیر بسیاری در جلب رحمت و توجه خداوند متعال به حاجات نمازگزاران دارد.
6. دعای برای دیگران و مقدم کردن دیگران بر خود یکی از شرایط تسریع در اجابت دعاست.
7. در برخی از احادیث بر دعای دسته‌جمعی مؤمنین و تأثیر آن بر تسریع در اجابت دعا تأکید شده است.
8. اخلاص در دعا از مهم‌ترین شرایط تسریع در اجابت دعاست و چه اخلاصی بالاتر از راهپیمایی با زبان روزه، زیر گرمای آفتاب، برای حل مشکل برادران و خواهران دینی
9. موضوع دعا یعنی دفع ظلم و نابودی ظالم از جمله دعاهایی است که نه تنها تعارضی با مصلحت شخصی یا گروهی مسلمین ندارد بلکه دقیقاً در راستای همین مصلحت است. پس دلیلی برای عدم اجابت این دعا وجود ندارد.

به نظر می‌رسد امام خمینی(ره) در انتخاب جمعه‌ی آخر ماه مبارک رمضان به عنوان روز قدس به تمام عوامل معنوی که می‌تواند یک دعا را به اجابت نزدیک کند، توجه داشته‌اند لذا می‌توان با قاطعیت گفت: «اسراییل رفتنی است.» و اتحاد مسلمین در مبارزه با اسراییل زمان نابودی این رژیم سفاک و اشغال‌گر را نزدیک‌تر می‌کند.

امام‌ خمینی(ره) و نصب الهی ولی‌فقیه

حضرت امام خمینى(قدس سره) بارها بر این مسئله که در صورت تشکیل حکومت توسط فقیه عادل مردم موظف به اطاعت از او بوده و مشروعیت هر نهاد و مقام دولتى، منوط به تأیید ولى فقیه است، تأکید کرده‌اند. ایشان در کتاب حکومت اسلامى خود مى‌فرمایند:

«اگر فرد لایقى که داراى این دو خصلت [آگاهى به قانون الهى و عدالت] باشد، به پاخاست و تشکیل حکومت داد، همان ولایتى را که حضرت رسول اکرم (صلى الله علیه وآله) در امر اداره‌ى جامعه داشت، دارا مى‌باشد، و بر همه‌ى مردم لازم است که از او اطاعت کنند.(1) این توهم که اختیارات حکومتى رسول اکرم (صلى الله علیه وآله) بیشتر از حضرت امیر (علیه السلام) بود، یا اختیارات حکومتى حضرت امیر(علیه السلام) بیش از فقیه است، باطل و غلط است. البته فضایل رسول اکرم (صلى الله علیه وآله) بیش از همه‌ى عالم است و بعد از ایشان، فضایل حضرت امیر (علیه السلام) از همه بیشتر است، لکن زیادى فضایل معنوى، اختیارات حکومتى را افزایش نمى‌دهد».(2)

 

ایشان همچنین با یکسان معرفى کردن ولایت فقیه و ولایت پیامبراکرم (صلى الله علیه وآله) مى‌فرمایند:

 

«قضیه‌ى ولایت فقیه یک چیزى نیست که مجلس خبرگان ایجاد کرده باشد. ولایت فقیه یک چیزى است که خداى تبارک و تعالى درست کرده است. همان ولایت رسول الله (صلى الله علیه وآله) است. اینها از ولایت رسول الله (صلى الله علیه وآله) هم مى‌ترسند».(3)

آیت الله مصباح، امام خمینی و اطاعت از رییس جمهور

وبلاگ جریان احمدی نژاد: سخنان منتسب به آیت الله مصباح مبنی بر لزوم اطاعت از رییس جمهور حرف و حدیث‌های بسیاری را برانگیخته است. نویسنده ی این سطور نیز همچون بیش از  14 میلیون ایرانی دیگر در انتخابات ریاست جمهوری با تحقیق و در جهت عمل به تکلیف شرعی خود به آقای احمدی نژاد رأی نداده است. اما این مجوز آن نمی‌شود که پس از انتخاب آقای احمدی نژاد به عنوان رییس جمهور؛ عده‌ای با رفتارهای غیرقانونی به تخریب نظام بپردازند یا قیام علیه نظام را سامان دهند. گمان نمی‌کنم کسی با نقد و انتقاد از دولت مخالف باشد کما اینکه نویسنده خود یکی از منتقدان دولت است اما به هر حال مسئولیت ریاست جمهوری پس از تنفیذ رهبری شرعاً و قانوناً بر عهده‌ی دکتر احمدی نژاد قرار گرفته است و ایشان موظفند با توجه به «سوگند خود»، به بهترین شکل و بر اساس موازین شرعی، اخلاقی و قانونی و توجه به رهنمودهای رهبری و در نظر گرفتن انتقادات خیرخواهانه‌ی نخبگان جامعه خصوصاً علما و مراجع و نیز کارشناسان عرصه‌های مختلف، کشور را اداره کنند و لازمه‌ی اداره‌ی کشور امر و نهی به دولت و زیرمجموعه‌های وسیع آن در سراسر کشور است. وسعت این زیرمجموعه‌ها تا روستاهای دورافتاده‌ی کشور نیز می‌رسد. اگر اطاعت از دستورات رییس جمهور (تا زمانی‌که خلاف شرع و قانون نباشد) بر قو‌ی مجریه و زیر مجموعه‌ی وسیع آن لازم نباشد، چگونه‌ می‌توان کشور را اداره کرد؟!

نویسنده پس از خواندن سخنان منتسب به آیت الله مصباح بخاطر انسی که با صحیفه‌ی امام دارد ناخوداگاه به یاد سخنان آن امام عزیز پس از تشکیل دولت موقت در وجوب اطاعت از دولت بازرگان افتاد! این سخنان شباهت عجیبی به سخنان منتسب به آیت الله مصباح دارد. با امید به آنکه سرنوشت این دو دولت شبیه به هم نشود توجه شما را به عبارات امام جلب می‌کنم:

آیا تبلیغ دین توسط افراد غیر روحانی اثر بیشتری ندارد؟(1)

گاهی‌ برخی‌ از جوانان‌ و نوجوانان‌ گمان‌ می‌کنند که‌ اگر یک‌ غیرروحانی‌ به‌ تبلیغ‌ دین‌ بپردازد، اثرات‌ بیش‌تری‌ در سطح‌ جامعه‌ خواهد داشت‌ و افرادی‌ که‌ حاضر به‌ نشستن‌ پای‌ سخنرانی‌ یک‌ روحانی‌ نیستند، با آغوشی‌ باز و گوشی‌ شنوا به‌ سخنان‌ یک‌ استاد دانشگاه‌ یا یک‌ مهندس‌ و یا دکتر گوش‌ فرا می‌دهند! لذا حتی‌ اگر ما قصد تبلیغ‌ دین‌ هم‌ داشته‌ باشیم، بهتر است‌ که‌ وارد یکی‌ از رشته‌های‌ دانشگاهی‌ شده‌ و به‌ تحصیل‌ یکی‌ از علوم‌ دانشگاهی‌ بپردازیم‌ و آنگاه‌ با استفاده‌ از مدرک، عنوان‌ و پرستیژ دانشگاهی‌ خود، کار فرهنگی‌ مؤ‌ثّرتری‌ انجام‌ دهیم. به‌ هر حال‌ ـ درست‌ یا غلط‌ ـ مردم‌ حرف‌ یک‌ دکتر را بهتر از یک‌ آخوند روضه‌ خوان‌ قبول‌ می‌کنند! این‌ عده‌ برای‌ اثبات‌ مدعای‌ خود، به‌ تأثیر شخصیت‌های‌ بزرگی‌ چون‌ شهید دکتر چمران، شهید رجایی‌ و... در سطح‌ جامعه‌ اشاره‌ می‌نمایند. برای‌ بررسی‌ درستی‌ یا نادرستی‌ این‌ ادعا باید پاسخ‌ چند پرسش‌ را بیان‌ نمود.

1ـ آیا واقعاً نفوذ کلمه‌ی یک‌ شخصیت‌ دانشگاهی‌ در جهت‌ تبلیغ‌ دین‌ از یک‌ شخصیت‌ حوزوی‌ بیش‌تر است؟

متأسفانه‌ برخی‌ از حرف‌ها و اظهارنظرهایی‌ که‌ در زمینه‌‌ی نقد روحانیت‌ و جایگاه‌ اجتماعی‌ آن‌ صورت‌ می‌پذیرد، فاقد هرگونه‌ تحلیل‌ صحیح‌ جامعه‌شناختی‌ است و غالباً در مقایسه‌هایی که از این جهت میان شخصیت‌های حوزوی و دانشگاهی صورت می‌پذیرد بالاترین درجات دانشگاهی با پایین‌ترین درجات حوزوی مقایسه شده، به نفوذ کلمه‌ی شخصیت‌های دانشگاهی در مقایسه با شخصیت‌های حوزوی حکم می‌شود! این در خالی است که اعضای‌ سازمان‌ روحانیت‌ را می‌توان‌ به‌ چند دسته‌‌ی کلی‌ تقسیم‌ کرد؛

«جمهورى اسلامى» همان «حکومت اسلامى» است

12فروردین ماه سالروز استقرار نظام جمهورى اسلامى ایران است.

 نظامى که حاصل شهادت‏ها، رشادت‏ها، از خودگذشتگى‏ها و تحمل شکنجه‌‏ها، تبعیدها و سختى‏‌هاى فراوانى است. لذا ملت ما این روز بزرگ را گرامى داشته و بدان افتخار مى‏کنند.

مفهوم "جمهورى اسلامى" اما در سال‏هاى گذشته مورد مناقشات فراوانى قرار گرفته است تا جایى که گروهى از تجدیدنظر طلبان در رداى اصلاح‏طلبى خواستار برقرارى "جمهوریت ناب" شده و امام را مخالف با تشکیل حکومت اسلامى نامیدند!

 به عنوان نمونه سیدحسین موسوى تبریزى در این باره گفت:

«افرادى که مدعى‏اند امام به دنبال حکومت اسلامى بود، یک شعار در خصوص حکومت اسلامى توسط امام پیدا کنند. مقلدین امام در سال 56 بعد از شهادت حاج مصطفى شعار «استقلال، آزادى، حکومت اسلامى» را سرمى‏دادند اما امام یک بار هم این شعار را مطرح نکرد و حدود سه ماه مانده به پیروزى انقلاب اطلاعیه‏اى صادر کرد که شعارهایتان را عوض کنید و بگویید «استقلال، آزادى، جمهورى اسلامى». امام مى‏گفت ما مى‏خواهیم در کشورمان آزاد و مستقل باشیم و طبق اعلامیه جهانى حقوق بشر عمل کنیم.»(1)

اختلاف بر سر الفاظ / ولایت فقیه در اندیشه سیاسی هاشمی رفسنجانی

بحث از منشأ مشروعیت حکومت‏ها و بخصوص حکومتِ مبتنى بر ولایت فقیه از جمله مهم‏ترین مباحثى است که مى‏بایست مورد تبیین و بررسى قرار گیرد.

نگارنده به همین مناسبت پیش از این در مقاله‏اى مفصل در روزنامه‌ی جمهورى اسلامى به تبیین این موضوع از دیدگاه آیت‏الله هاشمى رفسنجانى پرداخت.(1)

آقاى هاشمى نیز در مصاحبه‏‌اى که فصل‏نامه حکومت اسلامى به مناسبت نزدیکى انتخابات خبرگان رهبرى با ایشان داشت، به برخى از پرسش‏هاى مطرح درباره‌ی منشأ مشروعیت ولایت فقیه، مجلس خبرگان رهبرى و... پاسخ گفت. این مصاحبه مى‏توانست پایانى بر مناقشات اخیر در مسایلى چون دیدگاه وى درباره مشروعیت ولایت فقیه باشد اما متأسفانه باز هم برخى از گروه‏ها بى‏توجه به سخنان ایشان بر طبل لجاجت و تعصب کوبیده و در آخرین اقدام خود در هفته نامه «پرتو سخن» و فصل‏نامه «فرهنگ پویا» و برخى از سایت‏هاى اینترنتى، ایشان را متهم به نفى نظریه‌ی «انتصاب» و حمایت از نظریه «انتخاب» کردند! هفته نامه «پرتو سخن» در این باره چنین نوشت:

«ایشان[آقاى هاشمى رفسنجانى] در آن گفتگو، از نظریه‌ی «انتخاب» ولى‏فقیه دفاع مى‏کند و دیدگاه «انتصاب» را مورد نقد قرار مى‏دهد. مهم‏ترین نکته‏اى که در عرصه‌ی نقد بر آن بیانات باید بدان پرداخت، تضاد گفتارى آغاز و پایان مصاحبه و متغایر بودن نگاه آقاى هاشمى رفسنجانى با نظرات حضرت امام خمینى (رضوان الله تعالى علیه) در باب ولایت فقیه است.»(2)

12 بهمن 57 / استقبال کازرونی‌های از امام خمینی (ره)

پس از انتشار خبر برگشت قریب الوقوع امام خمینی(ره) به ایران، جمع زیادی از مردم کازرون به صورت گروهی و برخی نیز با وسایل شخصی خود بسوی تهران شتافتند تا در مراسم استقبال از امام شرکت کنند. بنا به نقل شاهدان عینی، پارچه نوشته های مربوط به شهرستان کازرون جزو اولین پارچه نوشته هایی بود که از شهرستانها به چشم می خورد و توجه مردم را به خود جلب می کرد. مردم کازرون در مدتی که در تهران بودند، در جوی بسیار صمیمی در منزل برخی از کازرونی های مقیم تهران سکنی گزیدند. دو تصویر از حضور مردم کازرون و یکی از پارچه نوشته ی آنها در ادامه تقدیم می شود.

15 مرداد 57 / اشاره امام خمینی به مبارزات انقلابی مردم کازرون

حضرت امام خمینی(ره) در مرداد ماه 1357 در ضمن پیامی به مردم اصفهان درباره فجایع رژیم پهلوی در این شهر، به مبارزات مردم ده شهر دیگر از جمله کازرون با این رژیم نیز اشاره می‌کنند. متن کامل این اطلاعیه چنین است:

بسم الله الرحمن الرحیم 

فاجعه اخیر اصفهان را به عموم اهالی محترم تسلیت عرض می‌نمایم این فاجعه به دنبال فجایع بسیار دیگر، نمونه‌ای است از حکومت ستمگر شاه که وحشیانه به ملت ایران هجوم و آنان را به خاک و خون کشیده است و آخرین فاجعه نیست. تا حکومت این دودمان ستم پیشه برقرار است، فاجعه به دنبال فجایع و مصیبت پشت سر مصائب و حادثه به دنبال حوادث عظیم ادامه خواهد داشت. تنها اصفهان بزرگ نیست که شاهد جنایات مرگبار شاه و فرمانبرداران جنایت پیشه اوست بلکه سراسر ایران با این جنایات و قتل و غارت‌ها دست به گریبان است. آن قم، حرم اهل بیت و آن تبریز و یزد و همدان و اهواز و شیراز و آن مشهد مقدس و رفسنجان و جهرم و کازرون و سایر شهرها و قصبات که شاهد قتل‌ها و جرح‌ها و حملات وحشیانه بوده و هست. 

امروز ملت شجاع و به‌پا خاسته ایران شاهد موج عظیم ضدشاهی که بر اثر یکی دیگر از اعتصابات بزرگ اصفهان که به پشتیبانی از روحانیت بیدار و مسئول خود به عنوان اعتراض به اعمال غیر قانونی و انسانی رژیم است می‌باشد. امروز شعار (مرگ بر شاه) ملی شده و تا برچیده شدن دستگاه ظلم و انقراض دودمان جنایتکار پهلوی ادامه دارد. باید از هر فرصت استفاده نمود و اجتماعات را هرچه بیشتر عظیم و فشرده کرد و هرچه بیشتر خیانت‌ها و جنایت‌های شاه را بر ملا نمود.  

10 خرداد 57 / امام خمینی: دشت ارژن را به انگلیسی‌ها دادند

حضرت امام خمینی(ره) در خرداد ماه 1357 در سخنانی در جمع روحانیون و طلاب درباره تکلیف شرعى بودن قیام بر ضد شاه به خیانت‌های رژیم شاهنشاهی نسبت به منابع ملی ایران اشاره کرد. ایشان در قسمتی از سخنان خود در نجف به «دشت ارژن» کازرون اشاره کرده و می‌گویند:

 «...این زاغه نشینهاى ما و این بدبختهایى که در ایران هست. از آن طرف، با اسم ملى کردن جنگلها، ملى کردن مراتع، ملى کردن آبها، ملى کردن رودخانه‏‌ها، آبهاى زیرزمینى، تمام جاهاى خوب را به شرکت‌هاى بزرگ امریکایى یا صهیونیستى یا انگلیسى دادند. دشتهایى براى مرتع جورى بوده است که مى‌‏گویند که- نوشتند، الآن نوشته‌‏اش پیش من است- نوشتند که وقتى که شوهر ملکه انگلستان آمد، رفت از دشتِ ارْژَن، فقط ملاحظه کرد آنجا را گفت که بهترین جایى است، که در دنیا بهترین مرتع است از براى دامپرورى هر جور دامى. این را ملى کردند، و بعد هم به انگلیسها دادند. و الآن هم- آنطور که به من نوشتند، الآن نوشته موجود است- بعد هم، ملکه انگلستان با یک عده از ثروتمندهاى آنجا و شرکتهاى آنجا، آنجا را دارند چه مى‏کنند براى دامپرورى که گوشت درست کنند. حالا براى خارج درست کنند یا به ما هم یک مقدارش را بدهند، خدا مى‏داند.»

29 آذر 56 / شعار به نفع امام در مراسم عزاداری: یا مرگ یا خمینی

در یکی از اسناد سری ساواک درباره انجام تظاهرات خیابانی و دادن شعار به نفع حضرت امام خمینی(ره) در شهرهای شیراز و کازرون چنین آمده است:

1- ساعت 12:30 روز 30/9/36 حدود 200 نفر از متعصبین مذهبی در خیابان‌های احمدی و گود عرب‌های شهر شیراز ضمن انجام تظاهرات خیابانی شعارهایی به نفع روح الله خمینی داده‌اند.

22 نفر از تظاهرکنندگان توسط مأمورین انتظامی دستگیر و پرونده اتهامی آنها از طریق شهربانی محل به دادسرای شهرستان شیراز احاله گردیده است.

2- روز 36/9/29 حدود هنگامی‌که دستجات سینه‌زنی از خیابان‌های شهر کازرون استان فارس عبور می‌کرده‌اند، تعدادی از متعصبین مذهبی مبادرت به دادن شعار: «یا مرگ یا خمینی» نموده‌اند.